Наҷотдиҳандаи ваъдашуда| Имом Маҳдӣ ва эҳёи низоми оила; як баёни кӯтоҳ
Оила аввалин ниҳоди иҷтимоӣ ва муҳимтарин пояи тарбияи инсон аст. Дар ривоятҳои исломӣ, қиёмат бо бӯҳронҳои оилавӣ тавсиф мешавад: фурӯпошии муносибатҳои солим, заъфи арзишҳо, афзоиши муносибатҳои ғайриқонунӣ ва баръакси нақшҳо. Ин вазъият нишонаи коҳиши ахлоқӣ ва иҷтимоии инсоният аст. Аммо, баръакс, давраи зуҳури Имом Маҳдӣ ҳамчун давраи ислоҳот ва бозсозӣ оиларо ба мавқеи аввалаи худ бармегардонад.
Тибқи ривоятҳо, Имоми Замон бо таъсиси ҳукумати адли ҷаҳонӣ, бунёдҳои ахлоқӣ ва динии хониводаро эҳё мекунад. Паёмбари Ислом гуфтааст: «المهدی یملأ الأرض قسطاً و عدلاً»; Маҳдӣ заминро бо адолат ва адл пур хоҳад кард, ки ин маънои онро дорад, ки адолати ҳамаҷониба на танҳо дар соҳаҳои сиёсӣ ва иқтисодӣ, балки дар оила ва муносибатҳои инсонӣ низ пирӯз хоҳад шуд. Адолат дар оила маънои эҳтиром ба ҳуқуқи мардон ва занон, тарбияи дурусти фарзандон ва тақвияти муҳаббат ва ваҳдат ба сӯи камолотро дорад.
Аз тарафи дигар, анъанаи издивоҷ, ки дар Ислом таъкид шудааст (чунон ки Паёмбар фармудаанд: « «النکاح سنتی فمن رغب عن سنتی فلیس منی» » (Издивоҷ як анъана ва роҳи зиндагӣ дар ҳаёти ман аст; пас ҳар кӣ аз ин роҳ рӯй гардонад, аз ман нест), дар ҷомеаи Маҳдавӣ ҷойгоҳи хосе хоҳад дошт. Бо таблиғи ин анъана, Ҳазрати Маҳдӣ (а) роҳро барои ташкили оилаҳои солим ва устувор ҳамвор мекунад. Ривоятҳо инчунин мегӯянд, ки дар замони Имоми Замон муносибатҳои носолим ва беқурбшавии оила аз байн мераванд ва ҷои онҳоро садоқат ва тарбияи илоҳӣ мегиранд.
Ниҳоят, ташкили оила дар ҳукумати Маҳдавӣ, қисми лоиҳаи бузурги ислоҳи башарият таҳти фармонҳои илоҳӣ мебошад. Оила, ҳамчун ҳуҷайраи асосии ҷомеа, таҳти роҳбарии Имоми Замон (а), ба маркази рушди имон, ахлоқ ва маърифат табдил меёбад ва ин мадинаи фозила (утопия)- и аст, ки анъанаҳои тавҳидӣ ваъда додаанд.
parstoday
